مقاله‌های مرتبط
یک کار خیلی مهم
نوشته: فرهاد حسن زاده
تصویر: سمانه رهبرنیا
نشر :فاطمی کتاب طوطی
گروه سنی:+۴
امتیاز کتابستان: ۳ از ۵ ستاره
⭐️⭐️⭐️
موشی که عاشق تماشای خورشید است راه افتاده برود بالای تپه‌اش تا یک دل سیر خورشید را تماشا کند اما یکباره ماری قرمز سر راهش سبز می‌شود.
موشی که اول خود را در شکم مار تصور می‌کند به نصیحت مادر گوش داده و آب دهانش را قورت می‌دهد تا ترسش را هم قورت دهد.
مار موشی را تماشا می‌کند، موش در دل می‌گوید :خب چرا با هم دوست نباشیم؟
موشی هر کاری بلد است مانند هدیه دادن پونه خوش بو به مار تا پیدا کردن نقاط اشتراک مانند «م» اول اسمشان انجام می‌دهد اما یکباره یادش می‌افتد یک کار خیلی مهم دارد و می‌دود سمت بیابان…
#مفاهیم_اصلی
دوستی، مشابهت، فرصت، تلاش، آشتی، تجربه، ریسک و شانس
#تکنیکهای_کاربردی
آشنایی زدایی، شباهت یابی، کلیشه زدایی، زیبای شناسی، جا به جایی مرزها
فرهاد حسن‌زاده نویسنده صلح‌طلب و خوش‌قلم ایران با کتابهایی مانند «گربه چه مهربون شده؟» و «بنگ، بنگ، بنگ» به سراغ مفهوم صلح و آشتی در دل دشمنی های تاریک تاریخی می‌رود.
و حالا مار قصه باید موش را در بدو دیدار یک لقمه چپ کند اما به تماشای او می‌نشیند. دشمن فرصت زنده بودن می‌دهد و موش آن فرصت را تبدیل به نقطه عطف دوستی در منتها الیه عشقش یعنی تماشای خورشید می کند.
فرهاد خان خوب می‌داند حیوانات برخلاف انسانها اعلامیه حقوق جانوری با سی اصل برای بقا ندارند آنها فقط یک اصل دارند:«حق با قوی تر است.»
اما شکستن این تصویر که قدرت می تواند خم شود، دشمن هم گوش می دهد و تماشا می‌کند به کودکان این نوید را می‌دهد که شانس گفتگو برای گذار از دشمنی همواره هست و آن را باید قاپید مانند یک نفس عمیق!
اما مساله مهم من با نوشته‌های ضد جنگ مردی که خود در آبادان هشت سال جنگ زیسته همین است آیا واقعا در خاورمیانه می‌توان از توسعه صلح با دشمنانی گفت که شکار خود را فرصت گفتگو نمی‌دهند؟ در ایرانی که به امتناع گفتگو رسیده؟
آیا چنین آثاری شکنندگی به جای دفاع، مدارا و امید عبث به جای اتحاد برای تغییر را گسترش نمی‌دهند؟
این اثار بسیار لطیف و فانتزی‌اند وقتی برای خردسالان می‌خوانم دچار عذاب وجدان می‌شوم، می‌دانم چیزی کم است!
خوش‌خیالی موش برای ثبات رفاقت مار آزارم می‌دهد. نگرانم بعد از تماشای خورشید از پس گردن موش را بگیرد و یک لقمه کند و موش فرصت آه کشیدن نیابد. موشی که می‌توانست فرار کند، موشی که می‌توانست بجنگد، موشی که می‌توانست دوستانش را صدا کند برای کمک اما دل به رافت و رفاقت دشمن دیرین بست.
چرخه بقا و نظام قدرت کار خود را می‌کنند ایا باید با فانتزی مکرر صلح این ساختار را از چشمان کودکان ایرانی پنهان کنیم؟
امتیاز من به ایده، لطافت قلم، زیبایی و زندگی تصاویر ۳ از ۵ ستاره است اما کتاب را ناتمام و رویایی یافتم برای کودکان ایران که خیلی زود زخم حقیقت زخمی‌شان کرده است.
سحر سلطانی
