مقاله‌های مرتبط
#قورباغه‌ی_چاه_نشین
نوشته: آلیوین ترسلت
تصویر: راجر دووایسین
ترجمه: فریدون رحیمی
نشر: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان
گروه سنی: +۵
امتیاز کتابستان : پنج از پنج ستاره
قورباغه‌ی سبز کوچولو تمام عمرش را به تنهایی در چاه آبی زندگی می‌کرد، شنا، آب‌بازی و تماشای تصویرش در حوضچه‌ی آب کف چاه تمام زندگی او بود و البته خوردن حشرات کنجکاو.
او هرگز قورباغه‌ی دیگری ندیده بود، از درخت بالا نرفته بود و گلهای رنگارنگ را نبوییده بود چون فکر می‌کرد «دنیا» همان چاه اوست تا اینکه در گرمای روزهای بلند تابستان چاه خشک می‌شود و …
#مفاهیم _اصلی
جا/ مکان/ دنیا
اول/ آخر
ریسک
تغییر
کشف
پذیرش
رشد
#تکنیکهای_کاربردی
جای‌گیری
بدنمندی
هویت‌مکانی
بزرگی/نهایت فهمی
جهان‌گشایی
جهان‌بینی
خودنگری
خود اصلاحی
در بن چاهی همی بودم نگون
در همه عالم نمی گنجم کنون
قورباغه سبز تصمیم بزرگی می‌گیرد با همه ترسهایش از ناشناخته‌ها پایش را از دنیای آشنایش بیرون بگذارد و به «آخر دنیا» برود.
اما «آخر دنیا کجاست؟ آیا دنیای بزرگ ما «ته» دارد؟
بچه های کلاس من معتقد بودند دنیا «گرد» است و چیزهای گرد که اول و آخر ندارند از هر جا بخواهیم برویم ته دنیا دوباره به همین جا که ایستاده‌ایم می رسیم.
از آنها پرسیدم بعد از سفر برای یافتن ته دنیا و رسیدن دوباره به همین نقطه که در آن ایستاده‌ایم آیا ما همان «آدم اول» ماجرا هستیم؟
گفتند: معلوم است که نه! خیلی جاها را دیده‌ایم، دوستان جدید یافته‌ایم. تجربه های نو…ما دیگر همان «آدم قبل» نیستیم.
«قورباغه چاه نشین» ما را با چالش خطر پذیری برای گشودن درهای دنیا به روی خود مواجه می‌کند. میل به کشف و شناخت جهان خود و جهان بیرون از خود.
این کتاب ارزنده کانون پرورش فکری یک سال بعد از تولد من منتشر شده و من نامش را #میراث_نسلی می‌گذارم. کتابی که وقتی برای خردسالان می‌خوانم با شور و شوق یک فیلسوف از خود می پرسند: آخر دنیا کجاست؟ اگر با سفیه به ته فضا برویم دیوار دارد که دنیا تمام شود؟ اصلا فضا تمام می‌شود یا همیشه هست؟
این عمق بخشی بی‌نظیر به ذهن و اندیشه کودکان جز با ادبیات با چه ابزاری ممکن است؟
امتیاز من به ایده فلسفی درخشان، پرداخت منحصر به فرد، غافلگیری‌های لذیذ، ترجمه روان، تصویرگری خلاقانه و واقع گرایانه، کیفیت فنی چاپ کتاب پنج ستاره درخشان است.
این کتاب را برای تک تک هموطنانی که گمان می‌کنند دنیا به اندازه چاه آنهاست و چیزی بیش از آن نیست بخوانیم شاید نور، روشنی و توسعه در ذهن نسل های بعد ضامن آبادی وطن بشود.
