مقاله‌های مرتبط
#چگونه_شیر_باشیم؟
#ادویر
#رضی_هیرمندی
قصه با این سوال شروع می شود: چگونه شیر باشیم؟ بعضی ها می گویند: برای اینکه شیر باشیم فقط یک راه وجود دارد، نه بیشتر. آنها می گویند شیرها موجودات درنده ای هستند ، اگر به چنگ شان بیفتی تکه پاره ات می کنند. قریچ قروچ ملچ ملوچ!می گویند شیر نمی تواند مهربان باشد.
اما شیر قصه ی ما لئونارد است شیری که عاشق قدم زدن به تنهایی و حس گرمای آفتاب روی پشتش و حس علف ها زیر پنجه اش است. لئونارد یک «تپه ی فکر» دارد.لئونارد فکر می کند ؛ خیال پردازی می کند با کلمات بازی می کند و گاهی شعر می گوید.
وقتی لئونارد با اردکی به نام ماریان روبرو شد اتفاق عجیبی رخ داد به جای آنکه او را لقمه ی چپ کند با کمک او شعرهایش را راست و ریس کرد. از آن روز به بعد ماریان را دوست داشت با او بازی می کرد و گردش می رفتند و حسابی گپ می زدند.
ماریان قات قات می کرد: ببینم به نظر تو دنیا لبه دارد؟
لئونارد می گفت: یعنی اگر نداشته باشد از دنیا پرت می شویم بیرون؟
#مفاهیم_اصلی
من/دیگری
هویت/وجود
شناخت
توصیف
دوستی/شکار
دگرگونی
عادات/ تکرار
همکاری
کشف
استدلال
دفاع
مراقبت
فکر/خیال/رویا
راه /مسیر
تغییر
شعر
#تکنیکهای_کاربردی
خودشناسی
هویت یابی
هم افزایی
مشارکت
مخالفت
دلیل آوری
دفاع مستدل
آفرینش
شاعری
سنت شکنی
نوآوری
جسارت ورزی
تا اینکه روزی از روزها دسته ای از شیرهای درنده از راه رسیدند و با حیرت پرسیدند: اینجا چه خبر است؟ چرا این اردک هنوز خورده نشده؟
لئونارد : اسم این اردک ماریان است. ماریان دوست من است و کسی حق ندارد او را بخورد.
لئونارد در پاسخ به دسته شیرهای درنده به جای به کار بردن ضمیر«این» اردک که عام است با تاکید بر نام او به داشتن هویت اش اشاره می کند. اردک را در دنیای خود «خاص» نموده و رفاقت و مراقب از او را یک «حق» می داند. نوعی مالکیت درخشان و مراقبتی : حق دوستی .
چیزی که در گذشته ایرانیان با عنوان حق نان و نمک در پاسداشت معرفت و رفاقت یاد می کردند. وقتی همه ی هویت شیری لئونارد بابت مهربانی و شاعری اش زیر سوال می رود و به سخره گرفته می شود او با کمک دوستش ماریان به جای اثبات خود و دفاع از چشم اندازش در رفاقت؛ پیشنهاد ماریان را می پذیرد. حالا زمان «نشان» دادن است. انها به تپه ی فکر می روند و با هم یک محصول ناب از رفاقت شان را می سازند و عرضه می کنند یک قطعه شعر که پاسخی است به سوال ابتدای کتاب: چگونه شیر باشیم؟
هر تغیر و شروع مسیری جدیدی؛ جسارت آغاز راه می خواهد، افراد کمی هستند که حاضر به پرداخت هزینه ی «مثل دیگران نبودن» باشند. لئونارد این هزینه را پرداخت و مفهوم خویشتن اش را فارغ از نگاه سنتی به مفهوم شیر «بازآفرینی» کرد. دوستی با اردکی که می توانست غذایش باشد دنیای او را توسعه داد و نگاهش به خودش را اصلاح کرد. این مسیر منجر به تولید یک محصول ناب مشترک شد. شعر و رقص کلمات که بعد از لئونارد و ماریان تا ابد باقی خواهند ماند.
امتیاز من به ایده ی درخشان، بازآفرینی پاسخ به سوال «من کی هستم؟» فارغ از نگاه های سنت و فرهنگ ، پرداخت خوش ساخت قصه، ترجمه ی روان و لطیف و تصویرگری دلپذیر کتاب ۵ ستاره طلایی از ۵ است.
سحرسلطانی
