مقاله‌های مرتبط
#قرمزقرمزقرمز
والری گورباچف
شیوا حریری
عصر یکی از روزهای تابستان لاک پشت با «عجله» در شهر راه می رود. همسایه ها از او می پرسند با این عجله کجا می روی؟ می گوید می روم یک چیز قرمز ببینم قرمز قرمز قرمز. لاک پشت انقدر عجله دارد که نمی تواند بیشتر توضیح دهد. این چیز قرمز قرمز قرمز نه گلهای سرخ راکون است نه گوجه و هندوانه و آلبالوهای خرگوش میوه فروش و نه جوراب قرمز بزی و نه رنگ قرمز سقف خانه روباه و نه قرمزی ابزار سمورهای آتش نشان و نه کشتی و دودکش و حلقه نجات قرمز سگ ملوان … پس این قرمزی چیست؟ همه ی همسایه ها و اهالی شهر دنبال لاک پشت راه می روند تا ببینند این قرمز قرمز قرمز چیست و به بالای تپه می رسند درست در همین وقت خورشید از افق پایین می رود و یک دایره ی بزرگ قرمز قرمز قرمز می شود و بلاخره لاک پشت می تواند بگوید .
کندترین حیوان جنگل که در ادبیات جهان معروف به آهسته رویی است با عجله در حال حرکت است بله لاک پشت عجله دارد و تندرو ترین حیوانات از سر کنجکاوی پشت سرش راه می افتند. خرگوش، بز، روبا ه و …
این پارادوکس جالب که ذهن مخاطب را درگیر آشنایی زدایی می کند همراه با معمای« چیز قرمز» باعث می شود همه با هم دنبال لاک پشت قصه راه بیفتیم. عجله برای رسیدن به اخر کتاب و رونمایی از قرمز قرمز قرمز … اما دقیقا در پایان قصه یک پدیده زیبای روزمره که «به آهستگی» می اید و می رود مخاطب را غافلگیر می کند.
جنبش «به آهستگی» که چند سالی است در کشورهای غربی راه افتاده است از مردم دعوت می کند از سرعت زندگی خود کاسته و برای ساده ترین و روزمره ترین لذت های زندگی وقت صرف کنند. لذت تماشا، لذت همصحبتی، لذت کشف چیزهایی در این حوالی …
#مفاهیم_اصلی
حرکت
عجله
معما
تماشا
همراهی
کنجکاوی
کشف
روزمرگی
صبر
#تکنیکهای_کاربردی
پرسشگری
گره افکنی
لذت جویی
همراهی و مشارکت ورزی
نگاه تاملی
تاب آوری
هم افقی
داستان قرمزقرمزقرمز یک روایت تاملی و کاربردی است که طرح آن برای کودکان مهارت ورزانه و برای بزرگسال تلنگری است. کودکان عصر تکنولوژی که با سرچ گوگل و یوتیوپ می توانند مشاهده هر چیزی را در صفحه نمایش کوچک خود پیگیری کنند و حوصله و تاب آوری محدودی برای کشف و شناخت می یابند سر از لاک خود بیرون کرده و کمی برای شناخت آهسته و پیوسته جهان پیرامون تلاش کنند. لذت ناب مشاهده طبیعت و هر آنچه روز و شب و جهان پیرامون انها را می سازد.
امتیاز من به ایده ، پرداخت، ترجمه و تصویرگری کتاب چهار ستاره از پنج است.
سحر سلطانی
