مقاله‌های مرتبط
#آسمان_همیشه_آبی_ نیست.
پیتر اچ رینولدز
محبوبه نجف خانی
چرا آسمان آبی است؟ یکی از مهمترین سوالاتی که همه ی کودکان دنیا حداقل یک بار از خود و اطرافیان می پرسند.
اولین صفحه عظیم لایتناهی که ذهن ما از بزرگی، پاکی ، والایی و وسعت به مدد چشم هایمان درک می کند. بچه که بودم ابرهای سفید و سیاه را در آسمان می دیدم و از خودم می پرسیدم اگر ابرها رنگی بشوند باران رنگی می بارد ؟ نگاه کردن به این عظمت آبی که جایگاه خدا و فرشتگان و اموات در فرهنگ ماست پله های خیال پردازی کودکانه بسیاری از ما بوده.
حالا همین نگریستن به آبی بی انتها می تواند با ایده بسیار خوبی همراه شود. اگر رنگ آبی را از آسمان بگیریم اسمان چه رنگی می شود؟
سرخ به هنگام غروب؟ سیاه به هنگام شب؟ کبود به هنگام باران ؟ رنگین کمانی ؟
حالا باید استین ها را بالا زد و این عظمت بالای سر را به دنیای بی انتهای دیگری کشاند به دنیای ذهن و خیال.
ضرب بی انتها در بی انتها می شود هنر و آفرینش !
#مفاهیم اصلی قصه
رنگ ها
دیدن
ساختن
تغییر
#تکنیک های مهم
آفرینش
کلیشه زدایی
جسارت خلق
مشاهده طبیعی
خیال ورزی
جرات ورزی
مشارکت جمعی
چالش های زیبایی شناختی
کتاب تقدیم شده به آلدو سروینو که رنگ ابی آسمان را از نویسنده گرفت و به او آموخت به رنگ اسمان فکر کند و آسمان خودش را بکشد.
زندگی، آدم ها، حوادث و اتفاقات چیزهای زیادی از ما می گیرد اما کمتر کسانی هستند که از کاستی ها قدردانی کنند و راه خود را از میان انبوه «نبودن ها، نشدن ها، نگذاشتن ها و نداشتن ها » بسازد.
کودکی که بتواند به جای ترس یا حس حقارت از نداشتن رنگ ؛دنیایی مشارکتی با سایر کودکان بسازد که دیگران رنگ و تصاویر شخصی اش را باور کنند کودکی است که دست هایش را می شناسد و به چشم هایش اعتماد دارد و لبریز از زیبایی زندگی است .
خوشا به حال آنانی که چنین کودکانی می پرورانند. فرزندانشان را لبریز از داشته ها نمی کنند و گهگاه اجازه می دهند با کاستی ها و رنج نبودن ها مواجه شوند و ذهن و دستشان را برای ساختن باور کنند.
در بخشی از داستان می بینیم بچه های برای نقاشی روی دیوار کتابخانه ابتدا یک طرح اولیه می کشند و بعد تقسیم کار می کنند. این ایده به شکل ضمنی و نامحسوس بین خطوط جاری و یک تکنیک مهم را به کودکان آموزش می دهد: داشتن طرح اولیه!
امتیاز من به ایده خوب، پرداخت ماجرا، ترجمه و تصویر پردازی چهار ستاره از پنج است. از انتخاب و ترجمه خوب خانم نجف خانی لذت بردم اما تصویر پردازی می توانست خیلی بهتر باشد.
سحر سلطانی
