مقاله‌های مرتبط
#تیستوی_سبزانگشتی 🌱👶🏻
موریس دروئون
لیلی گلستان
بچه که بودم یکی از دعاهای شگفت انگیر در دوره جنگ که می شنیدم این بود: «الهی دست به هرچیزی بزنی طلا بشه!» گمان می کردم داشتن طلاهای زیاد یا دنیای طلایی می تواند آدم ها را شاد کند که همه این دعا را برای عزیزانشان می کنند. کمی بزرگتر شدم و سواددار. قصه پسرکی را خواندم که بدون طلا دنیا را دوست داشتنی می کرد.
پسر کوچکی که موقع تولد کمی بزرگتر از نان بود اما برکت زیادی برای پدر و مادر خوانده ثروتمند و زیبایش آورد. اسمش از بس عجیب بود همه ترجیح دادند او را تیستو صدا کنند.
چرا باید اسم یک بچه عجیب باشد؟ اما این تازه ابتدای افسانه بود او پسر عجیبی بود که انگشتان جادویی داشت. او یک سبزانگشتی بود و انگشتانش را در هر چیزی فرو می کرد گل می رویید.
وقتی کودک بودم و تیستو را می خواندم برایم لبریز از غبطه بود و ارزو می کردم کاش من هم چنین جادویی داشتم. حتا دوست خیالی ام را در قامت عکس روی جلد می دیدم.
بزرگتر که شدم تیستو رفیق بامعرفتی شد که رهایم نکرد. یادم ماند مثل معلم های مدرسه و همکاران پدر تیستو نباشم . بلکه بچه ها باغبان می خواهند.
تیستو از ناکجا آمد و به بینهایت کهکشان بازگشت اما دشوارترین #مفاهیم تاریخ فلسفه را با ما مرور کرد:
تولد
نام
یادگرفتن
معلم
بیماری
ترس
زشتی
زیبایی
فقر
ثروت
قدرت
جنگ
صلح
و شاخص ترین آنها : مرگ
و مهمترین #تکنیک هایی که در دامان قصه تیستو پرورانده شد:
*آشنایی زدایی (هر بچه ای پدر و مادری دارد… هر بچه ای باید به مدرسه برود… پول و زیبایی و قدرت می تواند لذت بیافریند… )
*ارزش زدایی و معنا بخشی (جهان تیستو فارغ از ارزش های سنتی است )
*فضیلت بخشی (تیستو فضایلی مثل زیبایی و شجاعت و سلامت را خلق می کند)
*طبیعتگرایی (این مادر طبیعت است که با اسلحه زیبایی گل ها خشم و جنگ و بیماری را خلع سلاح می کند.)
*کلیشه زدایی (بچه خوب کسی نیست که حتما مدرسه برود بیست بگیرد، هرکسی و در هر سن و قامتی می تواند خوبی را در فقیرترین ، زشت ترین ، مجرمانه ترین و بیمارترین فضاها بسازد.)
*پرسشگری
*مسئولیت پذیری
*کنشگری
میشل پیکمال معتقد است وای بر ملتی که رویا ندارد. و من باور دارم قصه هایی مثل تیستوی سبزانگشتی مهمترین کاری که در ذهن و ضمیر کودکان جهان می کنند ساختن رویاست. این قصه مولد است خیالپردازی هایی که پا در پرسشهای بنیادی زندگی دارند اما به کودکان امنیت و انگیزه می بخشند.
این کتاب و ترجمه خوبش کهکشانی از ستاره است.
سحرسلطانی
ممنونم……………………………….