مقاله‌های مرتبط
#خری_که_میخواست_زندگی_اش_را_تغییردهد!
#لو_گران
#شهرام_یزدانی
قصه «پیندار» الاغی که از «روزمره گی» خسته و تشنه «آزادی» است. پیندار قبل از اختراع وسیله های حمل و نقل متمدنانه بشری در روستایی برای صاحبش پدرو باربری می کرد. بوبولینا دختر پدرو هر روز پیندار را قشو و ماهی یک بار موهای یالش را کوتاه و مرتب می کرد. پیندار یک برنامه ثابت روزانه داشت که فقط روزهای یک شنبه تغییر مختصری می کرد به جای بازار ، اربابش را به کلیسا می برد.
پیندار خسته می شود و یک روز که زنبوری خسته او را ناغافل نیش می زد رم می کند و به تپه های دور فرار می کند از آن روز به بعد پیندار برنامه روزنانه اش را خودش آزادانه ترتیب می دهد و یک الاغ آزاد وحشی با یال بلند مدام در حال چریدن و رقصیدن و خرقلت زدن در چمن ها می شود.
بعد از مدتی که حسابی از آزادی و تفریح مداوم در برنامه جدید لبریز شد حوصله اش سر می رود و روز یک شنبه به سراغ الاغ های در حال استراحت مقابل کلیسا می رود و همه انها را آزاد می کند تا به او پیوسته و تنهایی اش را پر کنند.
حالا یک گله الاغ سرودخوان و آزاد در تپه های دور زندگی می کنند و مردم روستا خودشان بارهایشان را جابه جا می کنند و ارباب الاغ ها نیستند.
اما باز هم پیندار حوصله اش سر می رود و خواب می بند دارد کار می کند اما نه سبزی فروشی بلکه گل فروشی.
این قصه همانند قصه های اوایل انقلاب دهه شصت لبریز از نمادهای ظلم ستیزانه و آزادی خواهانه است. اما متاسفانه همانقدر گل درشت و پر از شعار !
«پیندار یا پندار» یکی از ۹ شاعر یونان باستان که نماد سخنوری و اندیشه ورزی با اشعاری موزون بود . برخی معتقد بودند پندار شاعری ایرانی بوده که به یونان گریخته و بعدها به زبان یونانی اشعارش را منتشر کرده است. اشعاری حماسی و مملو از ستایش آزادی در زندگی.
این اسم مبتنی بر سابقه اسطوره ای نماد اندیشه ورزی و زندگی شاعرانه و آزادانه است. نوعی جهان بینی اپیکوری همراه با ازادی و لذت بدون مرز .
قصه در نکوهش روزمرگی و ستایش آزادی است . ایده به بلندای تاریخ بشر است بکر و تازه اما پرداخت در سطر سطر کتاب ابتر ماند.
آنجا که پیندار به سراغ سایر الاغ ها می رود تا از آزادی بگوید و آنها را دعوت به رهایی کند تا زنجیرها را بگسلند و زندگی در تپه های را برگزینند. یاد مثل غار افلاطون افتادم وقتی فیلسوف زنجیر ها را پاره کرده و از غار بیرون می رود و نور و اشیا را به جای سایه ها می بیند وقتی دوباره به غار باز می گردد با اعتراض آنها روبرو می شود. اما این بار الاغ های روستای پیندار اشتباه اهالی آتن در سر به نیست کردن فیلسوف نور دیده را تکرار نمی کنند و با پیندار همراه می شوند.
کتاب با خواب بازگشت پیندار به کار اما کار مورد علاقه خودش گلفروشی نه سبزی فروشی مورد علاقه اربابش به شکل آرزو تمام می شود و یک علامت سوال بزرگ بالای سر من شکل می گیرد: خب که چی؟
این همه نماد و این همه استعاره قرار بود در خدمت انتقال چه مفاهیم و تکنیک هایی باشند ؟ آزادی یا ول گردی ؟ روزمرگی خودخواسته یا کار مبتنی بر خواست « دیگری» ؟
در دنیایی که از کیفیت همزیستی و همراهی خودانگیخته و مطالبه گری به جای رابطه ارباب/برده سخن می گوییم چنین تعابیر شعاری هیچ کمکی برای انتقال مفاهیم به کودکان گروه سنی ب که روی جلد کتاب عنوان شده نمی کند.
تصویرپردازی هم چیز چشم گیری نداشت. نه رنگ و نه طرح کمکی به پیشبرد داستان نمی کردند. ترجمه هم روان و خوش خوان نبود.
امتیاز من به این کتاب با ارفاق یک ستاره از پنج است، آن هم برای ایده ابتر مانده قصه.
سحر سلطانی
